ناخودآگاه در محیط کار چگونه است؟
جیمز بورسلی
قسمت سوم و پایانی
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماه‌شید خرد: در اولین قسمت از مقاله ناخودآگاه در محیط کار نتیجه گرفته شد که در تحقیقات ای پی دیجک استرهویس و همکارانش، مطالعات صورت گرفته در آزمایش او نشان داده بود، افرادی که تحت‌تاثیر محرکی حواس‌شان پرت شده بود، نسبت به گروه دیگر که کاملا تمرکز داشتند، تصمیم بهتری گرفته بودند.
در تحقیق معلوم شده بود، شرکت‌کنندگانی که حواس‌شان با محرکی پرت شده بود، در همان حال ضمیر ناخودآگاه آن‌ها مشغول پردازش اطلاعات راجع‌به موضوع اصلی بوده است. این شیوه عملکرد ناخودآگاه با عنوان «فکر ناخودآگاه» مطرح شد.
در مقاله قبلی، دیوید کرسول و آجای ساتپوته با تصویربرداری که در آزمایش از شرکت‌کنندگان داشتند، روشن شد که مفهوم فکر ناخودآگاه وجود دارد.
فکر ناخودآگاه حقیقتا در مغز اتفاق می‌افتد: قشر مخ دیداری چپ و قشر مخ جلو مغزی راست در هنگام وجود حواس‌پرت‌کن در پشتیبانی از فکر ناخودآگاه فعال بودند.
هر چند مورد جالب توجه این است که مناطق مغز که از فکر ناخودآگاه حمایت می‌کنند برخی مناطق مشابهی هستند وقتی شرکت‌کنندگان ابتدا در حال یادگیری اطلاعات هستند.
قشر مخ دیداری چپ و قشر مخ جلو مغزی راست.
به یاد داشته باشید که این فعالیت مغزی ناخودآگاه مرتبط با فکر فعالیتی نیست که تنها با انجام تمرین حفظ شماره مرتبط باشد:
فعالیت تمرین حفظ شماره در دیگر مناطق مغز اتفاق می‌افتد. اما در ادامه مقاله می‌خوانید.
اما اگر این‌گونه نشد چه؟
اگر حواس‌پرت‌کن ما به‌طور اتفاقی آنی بود که به قشر مخ دیداری چپ و جلو مغزی راست نیز احتیاج داشت چه؟
اگر ما یک چیز از عصب‌شناسی یاد گرفته باشیم، این است که غالبا هر بخش مغز در عملکردهای شناختی فراوانی شرکت دارد و عملکردهایی که مشابه یکدیگر هستند تمایل دارند شامل مجموعه مشابهی از مناطق مغز باشند.
اگر حواس‌پرت‌کن به میزان کافی شبیه خواندن اطلاعات درباره ماشین‌ها بود (مثلا مطالعه درباره قایق‌ها)، ممکن بود قشر مخ دیداری چپ و جلو مغزی راست را به‌کار گرفته باشد و آن‌گاه فکر ناخودآگاه کجا اتفاق خواهد افتاد؟
داده‌هایی جمع‌آوری کرده‌ایم که اشاره به آن دارد اگر حواس‌پرت‌کن بیش از اندازه شبیه به اطلاعاتی باشد که باید ناخودآگاه پردازش شوند، پردازش ناخودآگاه اتفاق نمی‌افتد.
*بنابراین، این برای جماعت آب‌سردکن ما (جماعتی که به هنگام مشکل به جای زوم روی آن، آب می‌خورند) چه حرفی برای گفتن دارد؟
گاهی اوقات به جای این که همچنان روی مشکلی تمرکز کنید خردمندانه‌تراست که قدم بزنید و ما اکنون گمان می‌کنیم که بهترین تنفس از یک مشکل- بهترین حواس‌پرت‌کن- آنی است که کاملا متفاوت از آن چیزی است که از مغزخود می‌خواهید به‌طور ناخودآگاه روی آن کار کند.
بنابراین به‌جای ایجاد وقفه در ایمیل دادن به یک مشتری با ایمیل دادن به افراد مهم دیگر (هر چند این دو کاملا به‌گونه‌ای امیدوارانه متفاوتند)، در عوض تلفن کردن را امتحان کنید.
ممکن است پراکندن وقفه‌ها (و تنفس‌های) شناختی («وقفه‌های مغزی» یا هر وقفه‌ای) در طول روز به مغز شما زمان دهد همه انواع مشکلاتی که با آن مواجه هستید را به‌طور ناخودآگاه پردازش کند.
دکترمهشید رضوی رضوانی
منبع:
- http://www.huffingtonpost.com/james-bursley/neuroscience-and-consciousness_b_3468999.html
