ذهن ناخودآگاه
جان لارگ و ازکوئیل مورسلا
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماهشید خرد: در مقاله قبلی ذهن ناخودآگاه ، ناخودآگاه بهعنوان منبع محرکهای رفتاری معرفی شد که از ایده کنش مقدم بر واکنش بهره برده است.
این که بسیاری از رفتارهای ما ریشه در ناخودآگاه دارد و ما پیش از آن که بیاندیشیم، عمل میکنیم. این عمل ما به واقع کنشی از سوی ناخودآگاه و انگیزه نیروی محرکه ناخودآگاه است. هر چند انگیزههایی متفاوت و با شدت و ضعف وجود دارد. اما این انگیزههای متفاوت با هم چگونه عمل میکنند؟ آیا تعارضی این میان نیست؟!
در ادامه مقاله مورسلا و لارگ به آن پاسخ میدهند.
تعارض و خودآگاهی
با توجه به منابع موازی و متعدد انگیزههای رفتاری ناخودآگاه، بروز تعارض و خودآگاهی میان آنها اجتنابناپذیر است. در یک جهان ترتیبی، ما فقط میتوانیم یک فعالیت رفتاری (برخلاف فعالیت ذهنی ناخودآگاه) را در یک زمان از خود نشان دهیم.
همانطور که در بالا گفته شد در اوایل رشد، کنشها بیشتر به بازتاب کنشهای یک ذهن «سرکوب نشده» گرایش دارند. تردیدی نیست که یک کودک قادر به تحمل درد یا توقف رفتارهای مطرود در ازای دریافت پاداش نیست. هر چند که در طی دوران رشد، یادگیری موثر نفوذ بیشتری بر رفتار دارد و کنشها شروع به انعکاس سرکوبها میکنند. این منجر به سرکوب برنامه یک کنش میشود، یک اتفاق عصبی دارای ویژگیهای جالبی است. که اغلب اهداف متضادی را دربرمیگیرد.
تاخیر در ارضا امیال میتواند این تناقض را ایجاد کند که فرد هم میل به خوردن داشته باشد و هم میل به نخوردن. تضاد اهداف میتواند بار ذهنی بدی از خود به جا بگذارد. (لوین ۱۹۳۵، مرسلا ۲۰۰۵)
صرفنظر از برنامه تطبیقدهنده (مثلا: دویدن در یک شنزار داغ برای رسیدن به آب) درگیری و کشمکش فرد همیشه همراه با تضادی است که اختیار نادیده گرفتنش را ندارد. (مرسلا۲۰۰۵)
تمایلات را شاید در رفتار بتوان سرکوب کرد اما بهطور ذهنی قابل سرکوب نیستند. عوامل ناخودآگاه مستقیما بر رفتار تاثیر زیادی ندارند، اما بر ماهیت خودآگاه تاثیرگذارند. تمایلات خودآگاهانه میتوانند ادامه پیدا کنند حتی اگر در رفتار قابل مشاهده نباشند. بنابراین آنها مانند «واکنشهای درونی شده» عمل می کنند. (ویگوتسکی ۱۹۶۲) و در شبیهسازی ذهنی نقش مهمی را برعهده دارند.
چنانچه مهندسان بر این عقیدهاند که بهترین راه برای فهم نتایج یک دوره فعالیت (حتی اجرای کوتاه مدت) شبیهسازی آن فعالیت است. یکی از مزایای شبیهسازی این است که بدون ریسک انجام یک عمل از نتایج آن آگاه میشویم. در حقیقت امروزه بعضی از تئوریسینها بر این باورند که یکی از عملکردهای بارز ذهن خودآگاه، قابلیت شبیهسازی آینده و اقدامات بالقوه است. (اسچکتر و آدیس ۲۰۰۷)
منبع:
ohn A. Loargh and Ezequiel Morsella (2008) The unconscious mind
Department of psychology yale university. P.O. Box 20820I, New Haven, CT