loader image
جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

سرنخ‌های جدید اعمال درونی ضمیر ناخودآگاه / ۳

اهمیت یادگیری تلویحی در ضمیر ناخودآگاه هر فرد

فهرست مطالب

سرنخ‌های جدید اعمال درونی ضمیر ناخودآگاه

قسمت سوم

کریستوفر برگلند

 

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماه‌شید خرد: در قسمت‌های اول و دوم مقاله سرنخ‌های جدید اعمال درونی ضمیر ناخودآگاه، گفتیم که برگلند ضمیر ناخودآگاه را یک نظام شناختی می‌شناسد که با یادگیری تلویحی انسان مرتبط است. این نوع یادگیری به‌صورت شرطی و عادت در هر فردی است که به‌صورت پایدارتر نسبت به‌نوع یادگیری آشکار است. همچنین برگلند دلایلی را در بیان این دو نظام یادگیری تلویحی و آشکار مطرح کرد. در این مقاله تاکید بیشتری بر اهمیت یادگیری تلویحی در ضمیر ناخودآگاه هر فرد در تحقیقات دارد.

حالات ایجاد شده خارج بدنی، شکل‌گیری حافظه‌های آشکار را مختل می‌سازد

در مطالعه سوم در مارس ۲۰۱۴ دانشمندان در موسسه کارولینسکا و دانشگاه اومئا فنلاند برای نخستین بار نشان دادند که ارتباط نزدیکی بین ادراک بدنی و توانایی برای شکل دادن حافظه‌های آشکار وجود دارد. از آن‌جایی که مخچه مسئول برانگیختگی در اثر تحریکات درونی اعضاست، این یافته برایم این مطلب را تداعی می‌کند که مخچه ممکن است همراه «مغز پیشین»، هیپوکامپ و دیگر مناطق مغز کار کند تا یادگیری و حافظه آشکار را بهینه کند.

طبق گفته محققان، برای این که قادر باشیم خاطرات جدید زندگی را ذخیره کنیم، باید احساس کنیم در درون بدن خود هستیم. این نتایج اهمیت عمده‌ای در فهم مشکلات حافظه دارند؛ مشکلاتی که بیماران حوزه روان‌پزشکی، اغلب نشان می‌دهند.

لورتزو برگوئیگ‌نان، نویسنده اصلی مطالعه «فلنیش» می‌گوید: «اکنون واضح است افرادی که از شرایط روانی رنج برده‌اند، شرایطی که در آن احساس می‌کردند در بدن خود نیستند، خاطرات ناقصی از آن‌چه واقعا اتفاق افتاد، دارند. ما می‌خواستیم ببینیم چگونه این، خود را در موردهای سالم آشکار می کند».

پس از آن معلوم شد که شرکت‌کنندگان، بازجویی‌های «خارج بدنی» را به‌طور عمده بدتر از بازجویی‌های تجربه شده از نقطه نظر عادی «درون بدنی» به‌یاد می‌آورند. با وجود این حقیقت که آن‌ها به‌طور یکسان و خوب به پرسش‌ها از هر موقعیتی پاسخ می‌دادند. همچنین نشان دادند که سطح یکسانی از احساسات را تجربه می‌کنند، اما این امر مصداق پیدا کرد.

تفسیر محققان از نتایج، این است که رابطه نزدیکی بین تجربه و حافظه بدنی وجود دارد. مغز به‌طور پیوسته با ترکیب اطلاعات از حواس متعدد: بینایی، شنوایی، لامسه و حس‌های دیگر تجربه بدن خود را در فضا خلق می‌کند.

وقتی یک خاطره خلق می‌شود، به محتمل‌ترین شکل وظیفه هیپوکامپ است که همه اطلاعات یافت شده در قشر مخ دماغی و مخچه را به یک حافظه متحدالشکل آشکار مرتبط کند. در جریان تجربه بیرون از بدن بودن این فرایند ذخیره‌سازی خاطره مختل می‌شود که در نتیجه آن مغز یا خاطرات ناقص خلق می‌کند یا به هیچ‌وجه خاطره خودآگاهی خلق نمی‌کند.

لورتزو برگوئیگ‌نان می‌گوید: ما معتقدیم این دانش جدید ممکن است برای تحقیقات آتی بر روی اختلالات حافظه در شماری از شرایط روانی مهم باشد؛ شرایط روانی مانند اختلال استرسی پساآسیب‌زا، اختلال شخصیتی بینابینی و روان‌پریشی‌های خاص که در آن بیماران تجارب تفکیک شده دارند.

 

ادامه دارد …

 

دکترمهشید رضوی‌رضوانی

 

منبع:

https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-athletes-way/201403/new-clues-the-inner-workings-the-unconscious-mind

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نه − 1 =

مقالات مرتبط
مقالات پربازدید​