به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماه‌شید خرد: روز روان‌شناس و مشاور در اردیبهشت ۱۴۰۳ در حالی گرامی داشته می‌شود که جامعه ایرانی با شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی متعدد و متفاوتی رویاروست.
آثار چنین شرایطی بر یک‌یک افراد جامعه سایه می‌افکند. این شرایط شامل هر فرد و هر قشری از جامعه خواهد بود و در این جامعه، گروه روان‌شناسان و مشاوران نیز از آن مستثنی نیست. آیا مشاور و روان‌شناس بی‌مساله است؟ آیا او همچون سایر افراد این اجتماع با مشکلات متعدد ذهنی و روانی روبه‌رو نیست؟ گویی همه می‌توانند بر آشفته شوند ولیکن مشاور و روان‌درمانگر باید مستثنی از این نوع مواجهه باشد! چنین نگرشی بر چنین جامعه روان‌شناس خطاست!
در طول چند دهه اخیر با اعلام آمار بالای تحصیل‌کرده‌های علوم انسانی ولی آثار پررنگ تحریم‌های اقتصادی و فشارهای حاصل از آن بر جامعه علوم انسانی نیز پوشیده نیست.
سطح علمی دانش‌پژوهان علومهای انسانی از ردپای پایان‌نامه‌ها و مقالات تا پیامک‌های مدرک‌های معتبر در خیابان انقلاب و دیگر جاها مشهود است. این نکته نیز شامل همه گروه‌های علوم انسانی و حتی روان‌شناسان نیز شده است. لیکن همچنان این بخش از جامعه باید به‌مثابه سنگ صبوری باشد تا شنونده فعالی در شنیدن همین مسایل اجتماعی و آسیب‌های فردی و بین‌فردی جامعه باشد.
این روان‌شناس و مشاور است، در میان انبوهی از مسایل فردی و درون‌فردی و بین‌فردی خود در تکاپویی چشم‌گیر باید به پاسخگویی بر آن برآید. چرا که لازم و ضروری است تا با عبور و یا حتی در حین عبور خود بتواند پای در میدان بگذارد و همزمان برای خود و برای دیگری چاره‌اندیشی کند.
چنانچه او خوش‌بخت باشد و بتواند از این رهگذر با سوپروایزر خود در کنکاشی راه‌گشای مسیر خود باشد تا راهنما و مشاور دیگری. چنانچه مشاور با گذر از لایه‌های تودرتوی روان خود و گره‌های ناگشوده خود بر مسیر تفرد خود گامی بردارد و بتواند بر سایه فردی خود چیره شود، بر سایه جمعی سایه افکنده با جامعه خود چه باید بکند؟!
در شرایط موجود جامعه روان‌شناس و مشاور با عبور از سطح اولیه خودش و پذیرش واقع‌بینانه‌ای از خود به مرحله‌ای دیگر در مواجهه با دیگری دست یابد. این مسیر دشوار لازمه آگاهی و شناختی وسیع در رویارویی بیشتر با سایر علوم انسانی را ضروری می‌کند.
مهشید رضوی‌رضوانی، پژوهشگر، مدرس و مشاور انیاگرام
