به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماهشید خرد، از میان حلقه مردان نامدار در عرصه بازیگری، مرحوم محمدعلی کشاورز، چهارمین مرد ماندگار سینمای ایران نیز از جمله هنرمندانی بود که آثارش نهتنها در هنر، که در فرهنگ این سرزمین نیز تاثیرگذار بود و جاودانه ماند.
مردی که با تلهتئاتر «خودکشی» در سال ۱۳۳۹ پا به صحنه نمایش گذاشت، صحنهای که برای او جلوهگاه عشق و هنر بود.
عرصه بزرگ و زنده نمایش، گاه مردان و زنانی را به خود میبیند که گویی آنها هستند که هنر را تعریف میکنند، بهسان یک خالق به آن جان میدهند و سبک منحصربهفردی را از آن خود میکنند.
در روزگاری که هنر نمایش در ایران، چه روی صحنه تئاتر و چه در جلوی دوربین سینما، آثاری فاخر عرضه میکرد، نام این هنرمند بزرگ و نامدار در کنار نامهای بزرگی چون علی نصیریان، جمشید مشایخی، عزتالله انتظامی، داوود رشیدی و علی حاتمی دیده میشود. بزرگانی که زبان احساس و بیان افکارشان را چنان آمیخته به آثارشان میکردند که گویی ما نهتنها در حال تماشای یک اثر هستیم بلکه شاهد حضور بعد دیگری از این اشخاص در فیلمهایشان هستیم.
مرحوم محمدعلی کشاورز نقش را تبدیل به بخشی از زندگی ما و خودش میکرد. قدرتی که او در بیان کلمات و ارائه نقش داشت برای مخاطب چیزی بیش از لذت دیدن یک نمایش بود.
شخصیتهایی چون اتابک اعظم در فیلم «کمالالملک»، خواجه قشیری در سریال «سربداران»، خواب گذار در سریال «سلطان شبان»، شعبان بیمخ در سریال «هزار دستان» و محمدابراهیم در فیلم «مادر» از جمله آثار بیبدیل این استاد شناخته شده است. آنچه این آثار و شخصیتها را ارزشمند کرده مفاهیم عمیق و قابل تاملی است که در دل آنها جای داده شده است. مفاهیمی که برای ما گویای ابعاد فرهنگی و تاریخی این سرزمین هستند. مفاهیمی که با علایق ریشهدار هنری مردم ایران پیوند خورده و بخشی از باورهای دیرینه آنها را دربر میگیرد.
هر چند که بهقول محمدابراهیم فیلم «مادر»، «خورشید دم غروب، آفتاب صلات ظهر نمیشه» اما، نام محمدعلی کشاورز در عرصه هنر نمایش این سرزمین تا همیشه درخشان باقی میماند.
سمیه دقتدوست