به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماهشید خرد: فارغ از این که واژه آریایی با چه تعابیر و برداشتهایی از آن مورد استفاده واقع شده است، بهطوری که برخی آن را واژهای میدانند، بیانگر واقعیتی مبنی بر متفاوت بودن نژاد ایرانی از سایر نژادها بهدلایل ویژگیهای خاص خودش و یا واژهای با بهرهبرداری سیاسی استعمارگرانهای در ایجاد نفاق؛ در سرزمین وسیعی که ایران خوانده میشد، قبایل متفاوتی حضور داشتند.
همچون کاسیها، لولوبیان، اورارتو، عیلامیان، مانائیان و گوتیها. آنچه روشن است بعدها با مهاجرت اقوام آریایی به این سرزمین و تشکیل دولت مرکزی این اقوام با هم ترکیب شده و از همان آغاز برخوردار از تنوع فرهنگی بودهاند.
سرزمین کنونی ایران که بخشی از همان فلات ایران است،
همچنان با تمدنهای متفاوت از پیش از مهاجرت آریاییها، خود را ایرانی و آریایی میشناسد.
واژه آریایی کلمهای از زبان سانسکریت، بهمعنی نجیب است.
مفهوم نجابت چیست؟!
در لغتنامه دهخدا واژه «نجابت» به اصالت و بزرگواری بر فرد اطلاق میشود.
اما سئوال این که آیا ایرانی نجیب است و چرا؟
دکتر آزاد ارمکی، جامعهشناس فرهنگی در تحلیل از تاریخ اجتماعی ایرانیان، در توضیح بر واژه نجیب بودن ایرانی اعتقاد دارد که مردم ایران نسبت به مسایل بسیار نجیب و پر تحمل هستند، چرا که همواره با صبوری نسبت به امر اجتماعی برخورد میکنند.
او ایرانیان را نجیب میشمارد بدان جهت که مردمان این جامعه همواره در فرازونشیبهای سرزمینشان با نجابت و بردباری زندگی را پیش بردهاند.
مردمی که در طول دورهها، حملات متعدد و دشواریهای زیستیاش، با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم کردند، اما همچنان در مسیر باورهایشان مبنی بر این که هیچ پاداشی در نزد خدایش، چه با نام اهورا مزدا و چه با نام خدا، زایل نمیشود، کوشیده است.
این کوشش گاه با مبارزه و مواجه با دشمنان خارجی، گاه با چارهاندیشی بر خشکیها و بی آبیهایی که در دعاهایش در طلب بوده است.
شب یلدا ، فرصتی مغتنم برای ایجاد خاطرهای شیرین توام با احساسی نوستالژیک برای هر ایرانی است.
شبی بلند و سرد از سال با امید بر بارشی کافی برای برداشت محصول زمین کشاورزی (ایرانیان باستان کشاورز بودند و همه چشم بر آسمان)، چنان چه برف زمین را سفیدپوش کرده باشد.
فرصتی برای دور هم بودن در کنار افراد بزرگسال، خوردن تنقلاتی از میوههای تابستانی خشک شده، آجیل و هندوانهای ویژه و بالاخره خواندن و شنیدن فال حافظ. حتی بیان و تصور آن نیز شیرین است!
اما در حال و هم اکنون شب یلدا بهویژه در شهرهایی بزرگ همچون تهران، شیراز، اصفهان، تبریز، ارومیه و… چگونه است؟
شهرهایی که آلودگی، غبار و سرب بر سر و جانش ریخته است!
فرصتی تا ایرانی با همه آسیبهای ناشی از این شرایط راهی برای فراغت از این شرایط بیابد.
فرصتی تا با کنار هم قرار گرفتن و اظهار آزردگی از خشکی و آلودگی در شهر، اما دمی در کنار هم آسودهتر پیش ببرد، فرصتی برای آن که با پرسش از چگونگی مسئولیت، مسئولین سخن بگوید و یا با نگرانی از خودش سئوال کند که آیا خداوند بر ما قهرش گرفته است!
تردیدی نیست، در اذهان چنین مردمی، همواره در طول هزارها سال چنین اندیشیده و چنین نیز بیاندیشد!
ولیکن این نجابت ایرانی است یا ناتوانی از پاسخی مناسب برآن که در این شرایط میکوشد تا چنان چه خود را از پاسخ بر آن ناتوان بیابد راهی بهسوی دمی شاد بودن و شاد زیستن به نزد اقوام و دوست، آشنا ببرد.
تا این روزها را برای خود امکانپذیر سازد.
بیشک در نزد جوانان امروز جامعه ایران، در شب یلدا که شاید به سختی از گوشیهای خود فاصله بگیرند، بسیار فهم این موضوع دشوار است.
این که چگونه ایرانیان شب یلدا را فارغ از هوای آلوده اما در کنار هم با آذوقه زمستانی شاد بودند و برای محصول سال آینده دعاگو.
فارغ از دغدغهای بهنام آلودگی. شادی در کنار با هم بودن و در دعا و نیایشی برای برکت در سال آتی.
سخن کوتاه باید کرد و چارهای باید اندیشید؛
اگر میتوانی وسیله خود را بیرون نبر یا چنان که میتوانی برای هموطن خود در این روزها و شبها بر افزایش نرخ جنس انار و هندوانه و… نیفزا!
بگذار شبی را فارغ از هوای آلوده در کنار همنفسی از سر جان بکشیم:
اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول رسد به دولت وصلت نوای من به اصول
دکترمهشید رضویرضوانی