به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماهشید خرد، یکی از شخصیتهای بسیار تاثیرگذار در فرهنگ ایران زمین، در میان شعرا، شخصیت بسیار شناخته شده، محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است. او متولد سال ۱۲۸۵ همزمان با انقلاب مشروطه در تبریز است.
در روستای خشکناب نزدیک شهرستان بستان آباد بهدنیا آمد، جایی که در آن کنار کوه حیدربابا انس گرفت و شعر زیبایی از آن را به یادگار گذاشت و بدین ترتیب روح لطیف خودش را پرورش داد.
در مدرسه دارالفنون شروع به تحصیل میکند و سپس وارد مدرسه طب میشود اما با مشقت آن را پشت سر میگذارد.
استاد معینی گفته است: ذوق هنری او بهنحوی بود که دو سبک شعر فارسی و ترکی را کاملا متفاوت از هم داشت گویی که ما دو شهریار میبینیم و ویژگیهای متفاوتی از شهریار را در اینجا میشناسیم.
او میگوید: شهریار فردی خلاق، مبتکر، صاحبسبک و متکی به تواناییهای خودش بود.
شهریار کسی است که از تجربههای عاشقانه او و خوابهایی که از زبان خودش بازگو شده درکش میکنیم. او بهدنبال فهم و درک گوهر عشق و عرفان بود که باعث تحول در او نیز شد.
محمد اسحاقپور استاد ادبیات دانشگاه تبریز، هم گفته است: تجربیات شهریار منحصربهفرد بود چنانکه با بیانی عاطفی سعی میکرد ویژگی واقعهنگاری در اشعارش ایجاد کند.
او دارای فردیت، تخیل آزاد و نگاهی جزنگرانه در وصفی رمانتیسم است.
با این توصیفات طبیعی است که متوجه شویم شهریار ویژگیهای یک تیپ شخصیت رمانتیک و فردگرای تیپ چهار را دارد.
شخصیت محمد حسین بهجت تبریزی برجسته بهنحوی است که بال پنج او معرف پرداختن بهحوزههای علمی است اما روح لطیف و رمانتیک او به حدی زیبا و دلپذیر است که در شعر و اشعارش بهراحتی و به زیبایی خیال آزاد جاری در تخیلیاتش، درعین حال شیوه لطیف و با ظرافتی که در مشاهداتش و در درکی که دارد، دیده میشود.