به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماه‌شید خرد: شرایط اقتصادی در این دوره از جامعه ایران به‌گونه‌ای است که هر یک از ما چه به‌صورت آگاهانه و چه ناآگاهانه در این مسیر خود را وانهاده‌ایم. گویی بسیار دشوار است که بتوان از این شرایط خود را به‌گونه‌ای سالم بدر برد. امروزه هر یک از ما به‌نوعی با دلسوزی یا از سر خشم، اما به فسادهای اقتصادی در کشور اشاره می‌کنیم. آیا این اشاره شامل هر یک از ما نیست؟! چه بسا باشد. به هر حال آن چه در این مجال به آن خواهم پرداخت، اشاره به روند سرقت ها و دزدی‌های کلانی نیست که گویی این نوع سرقت‌ها توانایی را می‌طلبد و استعداد فوق‌العاده‌ای را می‌خواهد، بلکه پرداختن به روند بیمارگونه‌ای است که هر روز بیشتر اطراف ما را می‌گیرد و از پیر و جوان، بزرگ و کوچک به آن تن می‌دهند. اشاره به سرقتی ساده در عین قبول یکدیگر است! این نوع سرقت و دزدی بسادگی می‌تواند از سوی کسی سر بزند که در قالب دوست و آشنا و همکار شما باشد!
هر فردی در این شرایط اقتصادی و اجتماعی موجود با عدم امنیت مالی برخود با توجیه، اقدام به سرقت می‌کند و آن را حقوقی بر خود می‌شمارد. شرایط بیمارگونه‌ای که سایه بر جامعه انداخته و هر یک از ما برای پیش بردن امور خود به طرق مختلفی با شدت و ضعف پاسخ نادرست و غیراخلاقی به آن می‌دهیم.
رخداد این هفته اشاره به استفاده و سرقت از اطلاعات کارت و اینترنت بانک شخصی است. هرگاه شما فردی را که به‌عنوان دوست یا همکار خود می‌شناسید که رمز اینترنت بانک شما را دارد، او می‌تواند اقدام به گرفتن رمز سوم بانکی شما کند و به دفعات به دریافت وجه از مسیر انواع حساب‌های بانکی شما شود.
تعجب نکنید!
در میان انبوهی از مشکلات حل نشده، شاید این رفتار زیرکانه برای دقایقی سارق را خرسند کند، اما بی‌شک سرقت، به هر میزان نشان بیماری است. چه میلیاردی چه دویست هزار تومان!
دکترمهشید رضوی‌رضوانی
