به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری ماه‌شید خرد: یکی از مدیران نام آشنا در دنیای مدیریت به نام پیتر دراکر، توصیه‌ای به همه مدیران دارد: خودتان را عامل اثر بدانید.
این بدین مفهوم است که اگر بخواهیم یک واقعه را بررسی کنیم و بر روی آن اثر بگذاریم، ابتدا بدون تحریف آن را ببینیم، آن‌ها را از فیلترهای روایی عبور ندهیم، عوامل موثر در آن واقعه را به خوبی تشخیص دهیم و در صورتی که نیاز به ایجاد تغییر در واقعه است، راه‌حل‌هایی را با توجه به پیامدهای آن ارائه کنیم و در نهایت با قبول مسئولیت، به‌عنوان عامل موثر، اقدام قاطعانه و مصمم انجام دهیم.
این‌که در وقایع اخیر، عوامل اقتصادی نقش پر رنگی بازی می‌کنند هیچ شکی نیست، اما آیا هیچ عامل دیگری در این بر روی این وقایع تاثیر نداشته است؟
به‌نظر جالب است این اتفاقات را با توجه به مفهوم امید به زندگی مورد بررسی قرار دهیم:
امید به زندگی عبارت است از تمایلی که به انتظار وقوع مثبت همراه است و یا به عبارت دیگر، ارزیابی مثبت فرد از آنچه بدان متمایل است و می‌خواهد به وقوع بپیوندد.
در واقع امیدواری به زندگی به ما می‌گوید تا چه حد امکان این وجود دارد که آنچه را که دوست داریم، محقق شود.
طی تحقیقی که دکترعلیزاده اقدم در مورد میزان امید به آینده در بین دانشجویان انجام دادند، این نتیجه به‌دست آمد که بین امید به آینده و دینداری، سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی دانشجویان ارتباط مستقیمی وجود دارد.
در واقع اگر سرمایه اجتماعی، عامل متشکل از روابط درون‌گروهی و بین‌گروهی باشد، پس می‌توان کیفیت این روابط را بر موضوع امید به آینده درک کرد.
شاید آنچه که امروز در این وقایع باید مورد نقد و بررسی قرار گیرد، سرمایه‌های اجتماعی ما ایرانیان است:
به‌راستی رابطه طبقات مختلف جامعه با یکدیگر به چه ترتیب است؟
آیا می‌توان چنین برداشت کرد که روابط قومیتی نیز محل تامل هستند؟
در تحقیقی دیگر که توسط دکترگلابی، بر دانشجویان دانشگاه آزاد اردبیل صورت گرفت، به این نتیجه رسیدند وجود روحیه مشارکتی، بیشترین تاثیر را بر نشاط اجتماعی، و در پی آن مشارکت اجتماعی دارد.
این در حالی است که نشاط اجتماعی از مولفه‌های رفاه اجتماعی است.
آیا رفاه اجتماعی در شرایط اقتصادی کنونی، صرفا ناشی از رفاه اقتصادی است؟
آیا هیچ یک از عوامل ارتباطی و رضایت‌های غیرمادی، بر روی ارتقای سطح رفاه اجتماعی اثر ندارد؟
در تحقیقی دیگر که توسط دکترعبدالحسین نبوی، عضو هیات علمی دانشگاه چمران صورت گرفت، مشخص شد بین احساس نشاط و متغیرهای عزت‌نفس، احساس محرومیت نسبی، شبکه روابط اجتماعی، اعتماد اجتماعی و احساس ناامنی، رابطه معنادار وجود دارد.
شاید بتوان تحقیقات بومی فراوانی مبنی بر تاثیرات بین امید به آینده در هر فرد و نشاط و شادابی فردی، با عوامل اجتماعی طرح کرد، اما آنچه در رویدادهای کنونی مشهود است، می‌تواند انباشتگی عدم‌رضایت باشد.
محمدکاظم جاوید- مدرس انیاگرام
